Analyse van België – Kazachstan, centrale defensie en selectie uitdagingen
Recente wedstrijd en algemene prestatie
De Rode Duivels staan sinds hun gloriejaren onder constante publieke en media-aandacht. De recente interland tegen Kazachstan was geen uitzondering. Door het 1-1 gelijkspel bleef het gevoel hangen dat de nationale ploeg kwetsbaar is, vooral achterin. Het spel was bij momenten dominant, maar de defensieve onrust stak opnieuw de kop op. Met het WK in zicht, is het tijd om kritisch te kijken naar de huidige prestaties en de toekomst van de Belgische selectie.
"De band tussen ervaren spelers en jonge talenten kan België opnieuw richting de top loodsen, maar dat vraagt lef en visie. Het is tijd om oude gewoontes te doorbreken, want stilstand is achteruitgang."
Centrale verdediging: De gekende achilleshiel
De centrale verdediging blijft het grootste pijnpunt. Al jaren worstelen de Duivels om het vertrek van de gouden generatie (Kompany, Vertonghen, Alderweireld) op te vangen. Tegen Kazachstan bleek het gebrek aan stabiliteit opnieuw. Jonge talenten als Matte Smets, Wout Gielen en Nathan Ngoy zouden kansen moeten krijgen, maar missen nog de ervaring en maturiteit op het hoogste niveau. Hun potentieel is duidelijk, maar de druk van internationale wedstrijden kan genadeloos zijn. Het is zaak hen gedoseerd te brengen en te ondersteunen met routine.
Wingers: Opties en kwetsbaarheden
Op de flanken is er meer keuze, maar ook hier zijn er vraagtekens. Links kunnen Joaquin Seys, Maxim De Cuyper en Diego Moreira hun mannetje staan. Zij brengen snelheid en aanvallende impulsen, zelfs al ontbreekt het soms aan defensieve zekerheid. Rechts zijn Timothy Castagne en Kyriani Sabbe solide opties, maar de blessuregevoeligheid van Thomas Meunier blijft een risico. Meunier’s ervaring is van grote waarde, maar zijn fysieke paraatheid is onzeker. Een structurele oplossing is nodig, want de flanken zijn cruciaal in het hedendaagse voetbal.
Alternatieven centraal: Wie kan de defensie stutten?
Met het centrale verdedigingsprobleem in gedachten zoekt men naar alternatieven. Koni De Winter, Zeno Debast en Arthur Theate zijn de voornaamste keuzes, toch mist het trio een echte leider en maken ze sporadisch individuele foutjes met vaak nefaste gevolgen. Brandon Mechele brengt ervaring en nuchterheid, maar zijn internationale profiel bij de Rode Duivels is beperkt. Amadou Onana werd al getest als centrale verdediger; zijn fysieke kracht is een troef, al verliest men dan een sterke pion op het middenveld. Thomas Meunier kan eventueel centraal spelen, maar is geen natuurlijke verdediger. Axel Witsel, die al vaker als centrale verdediger werd uitgespeeld, biedt rust en positioneel inzicht. Zijn veelzijdigheid is een zegen, maar ook een noodgreep die niet structureel mag zijn.
"Hans Vanaken en Kevin De Bruyne zijn onbetwistbare sterkhouders."
Middenveld: Zekerheden en opties
Op het middenveld is er meer stabiliteit. Hans Vanaken en Kevin De Bruyne zijn onbetwistbare sterkhouders. Hun inzicht, passing en ervaring zijn van ongekend niveau. Voor de derde plek zijn Nicolas Raskin of Youri Tielemans logische opties. Raskin brengt dynamiek en balverovering, Tielemans finesse en scorend vermogen. De balans tussen vechtlust en creativiteit is essentieel, zeker nu de verdediging extra steun nodig heeft.
Spitsenprobleem: Wie naast Lukaku?
Het spitsenprobleem blijft prangend. Romelu Lukaku is dé goalgetter, maar als hij niet fit is, zijn de alternatieven beperkt. De pogingen met Loïs Openda en Michy Batshuayi hebben weinig opgeleverd, ze passen niet in het systeem en missen het aanspeelpunt dat Lukaku biedt. Hier moet men durven kiezen voor vernieuwing: Romeo Vermant verdient een kans. Zijn profiel past beter bij het Belgische spel, en het is tijd om jonge spitsen te integreren. Vasthouden aan oude recepten levert weinig op, vernieuwing kan de aanval verfrissen.
Vaste waarden in de selectie
Bepaalde namen horen altijd bij de selectie: Jeremy Doku en Alexis Saelemaekers zijn zekerheden op de flanken. Charles De Ketelaere, Malick Fofana en Leandro Trossard bieden creativiteit en diepgang. Thibaut Courtois blijft, als hij fit is, de absolute nummer één in doel, met Mike Penders en Matz Sels als betrouwbare back-ups. Deze kern vormt, samen met de jeugdige talenten, de ruggengraat van de toekomst.
"De band tussen ervaren spelers en jonge talenten kan België opnieuw richting de top loodsen, maar dat vraagt lef en visie."
Toekomstperspectief en aanbevelingen
De Rode Duivels staan op een keerpunt. De centrale verdediging is nog steeds een zwakke plek, maar er is hoop dankzij de opkomst van jonge spelers. De selectie beschikt over voldoende talent en ervaring, mits de juiste keuzes gemaakt worden. Kiezen voor vernieuwing in de aanval, experimenteren met alternatieven in de verdediging en het versterken van de flanken zijn broodnodig. De band tussen ervaren spelers en jonge talenten kan België opnieuw richting de top loodsen, maar dat vraagt lef en visie. Het is tijd om oude gewoontes te doorbreken, want stilstand is achteruitgang. De komende maanden zullen bepalend zijn voor het succes op het WK (in de Verenigde Staten, Canada en Mexico) en de toekomst van het Belgische voetbal. Niet vergeten aan Mexico hebben de Rode Duivels goede herinneringen. Vraag het maar eens aan Jan Ceulemans, Jean-Marie Pfaff en co…
Rudi Leysen
Reactie plaatsen
Reacties